Autor rozpoczyna od przypomnienia postaci Talesa z Miletu (624-547 p.n.e.) i jego stwierdzenia, że o charakterze natury nie przesądzają bogowie ale reguły nią rządzące. Koncepcja ta, jak pisze, umożliwiła odkrycie bezosobowych, matematycznych praw przyczynowości a w naukach o życiu wiedzę m.in. o higienie, anestezji, chirurgii aseptycznej, antybiotykach, szczepieniach, resuscytacji i kardiochirurgii.
Współczesna filozofia nauki, ustami Karla Poppera (1902-94) nauczyła nas, że obserwacje muszą przetrwać próbę czasu a nauka rozwija się poprzez stawianie hipotez i podważanie dotychczasowej wiedzy. Prace badawcze toczą się na wielu poziomach, poczynając od genów, białek, organelli, komórek, tkanek i narządów a kończąc na chorych i populacjach.
Przy opracowywaniu nowych metod terapeutycznych dowody muszą być gromadzone stopniowo - od nauk podstawowych do łóżka chorego. W wielu przypadkach proces ten ulega przerwaniu. Luscher wymienia kilka przyczyn: po pierwsze hipoteza może być błędna, po wtóre modele zwierzęce mogą nie stanowić dobrego odzwierciedlenia organizmu ludzkiego, po trzecie dane mogą nie być zbierane starannie, a nawet mogą być fałszowane, punkty końcowe mogą być źle wybierane, a nieoczekiwane działania uboczne mogą być gorsze od oczekiwanych korzyści.
Przykładów może być wiele - cilazapril, hamujący zjawisko restenozy tętnic u szczurów okazał się całkowicie nieskuteczny w tym wskazaniu u ludzi, działania niepożądane inhibitorów cyklooksygenazy (zwiększenie liczby zawałów serca) były gorsze od uzyskanych efektów leczniczych, torcetrapib podwajał wprawdzie poziom cholesterolu HDL ale, nieoczekiwanie, zwiększał śmiertelność.
A zatem, zgodnie z przewidywaniami Poppera, większość odkryć zostaje w procesie naukowym odrzuconych. Przyczyn jest wiele: (i) niewłaściwe modele doświadczalne, (ii) niereprodukowalne wyniki (przesadzone, wyselekcjonowane lub sfałszowane); (iii) nieodpowiedni plan badania (np. niewłaściwy komparator); (iv) mała liczebność próby oraz (v) konflikt interesów.
Wszyscy publikujący powinni zatem mieć w pamięci sześć sformułowanych przez C. Glenna Bayleya elementów oceny wyników badań naukowych (zwłaszcza przedklinicznych) - czy próby wykonywane są w sposób zaślepiony, czy wyniki badań podstawowych zostały właściwie powtórzone, czy ujawniono wszystkie wyniki, czy badanie obejmowało kontrole pozytywną i negatywną, czy odczynniki były poddane walidacji oraz czy testy statystyczne były właściwe. W European Heart Journal poprawności procesu recenzowania publikacji strzeże niezależna Rada Etyki.